Με αφορμή τα 54 χρόνια από το θάνατο του νομπελίστα συγγραφέα Τζον Στάινμπεκ, ένα επίκαιρο άρθρο του για την κρίση του 1929 στην ΑμερικήΠΗΓΗ-->doc tv
...ΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΠΟΛΗ ΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΟΔΟΠΟΙΙΑΣ έτρεχαν στους τηλεφωνικούς θαλάμους για να καλέσουν τους παίκτες. Όλοι έπαιζαν στο χρηματιστήριο, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Στη διακοπή για γεύμα, υπάλληλοι και γραμματείς μελετούσαν το δελτίο τιμών του χρηματιστηρίου μασώντας σάντουιτς και λογάριαζαν τις περιουσίες που συσσωρεύονταν. Τα μάτια τους είχαν την ίδια έκφραση που βλέπουμε στο τραπέζι της ρουλέτας.
ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΔΙΑΥΓΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, ΓΙΑΤΙ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, γράφοντας βιβλία που κανείς δεν αγόραζε. Δεν είχα ούτε τα ελάχιστα που ήταν αναγκαία, για να αρχίσω να φτιάχνω μια δική μου περιουσία. Από τις βιτρίνες έβλεπα τα τρελά ψώνια, το χαβιάρι και τη σαμπάνια, μύριζα το μεθυστικό άρωμα των ντυμένων με γούνες κυριών, που έβγαιναν λάμποντας από το θέατρο.
ΕΠΕΙΤΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΠΑΨΑΝ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΟΥΝ και αυτό το είδα με διαύγεια, επειδή είχα ασκηθεί από καιρό στην οικονομική ύφεση. Δε συμπαρασύρθηκα στην πτώση. Θυμάμαι ότι έδιναν συνεντεύξεις και ξανά συνεντεύξεις οι Big Boys, εκείνοι που γνώριζαν. Ορισμένοι αγόραζαν διαφημιστικό χώρο για να καθησυχάσουν τους εκατομμυριούχους που καταστρέφονταν: «Είναι μόνο μια φυσιολογική υποτίμηση», «Μη φοβάστε, αγοράστε, συνεχίστε να αγοράζετε». Ωστόσο, οι Big Boys πουλούσαν και η αγορά έκανε το μπαμ.
ΕΠΕΙΤΑ ΗΡΘΕ Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΤΡΑΠΗΚΕ ΣΕ ΑΠΑΘΕΣ ΣΟΚ. Όταν το χρηματιστήριο κατέρρευσε, έκλεισαν τα εργοστάσια, τα ορυχεία και τα χαλυβουργεία και τότε κανείς δε μπορούσε πλέον να αγοράσει τίποτα, ούτε καν για να φάει...READ MORE....
AΠΟ ΤΟ Α΄ΠΡΟΣΩΠΟ TOY DOC TV[POLY KALO!]
SONIKEKALA 10JAN2014