Ο μαιευτήρ πατήρ μου ητο φιλήδονος πολύ και αφτο του το κουσούρι το κληρονόμησα πάραφτα εγώ και τα μικρότερα αδέλφια μου, [ης μικρότερον βαθμόν από εμένα καθότι ως πρωτότοκος ήμουν ως ηθισται ο φυσικός κληρονόμος του μπαμπά μου], προσπάθηας δε κατέβαλε πολλές, πολλάκις, ώστε καρμπόν αντίγραφο του να γίνω.
Από την άγουρον ακόμη ηλικίαν, έφερον το στίγμα του ηδονοθήρος και ακολάστου, ψίθυρι και επιτιμητικά σχόλια, ρίπτοντο κατ εμού και όλι με έκραζων και έλεγων ιδου το μήλον υπό τη μηλέα πίπτη.
Και παρότι η μύτηρ μου να με νουθετεί εις τον ίσιων δρόμων να περιπατώ ακαμάτως επροσπαθούσε, διότι ήτο γυνή και σύζυγος ηθική, τημία, εξ οικογενήας θρήσκας και πλουσίας, ως ήθισται να είναι εις τη πολην μας όλες οι φαμίλιες με στασίδι εις την δεξιάν πλευράν της ιεράς μητροπόλεως το κλήτος. Και άγουρος ακόμη νεανίας, εταλανιζόμην, υπό ενοχών, ερινυών και αναλόγων δαιμονίων. Ίχον conflict όπως λένε, με μυτέρα εις τα ήθη χρηστή, στους γητόνους αγαπητή και αφετέρου πατέρα μαιευτήρα, άπληστο, μουρντάρη, πότη, με αδυναμία ως λένε, ης αμφότερα τα φύλα.
Καθώς ο πατήρ μου ητο ο μοναδικός μαιευτήρ, στη γενέθλιο πολήτεια μας, ήθελε εγώ, ως πρωτότοκος, να κληρονομήσω, πελατήα, ιατρήο και θέση μαιευτήρως εις το μαιευτήριον.
Και μόνον η σκεψις του πατρός μου μαιευτήρως, να με ξεγεννά, με εξολκέα και κουτάλες μες από τη κιλιά της μυτρός μου, μου έφερε ζάλη και ανήπωτον αηδία.
Εφιάλτης ητο κάθε σκέψη μαιευτική και όταν εσταλη να σπουδάσω ης Αθηνας, ψυχολογία με human studies προτίμησα ης κολέγιο να εγγραφώ, εν τέλη, προξενών την μήνιν των γονέων. Την ελευθερία μου βρήκα ως σπουδαστής ης τας Αθήνας! Ης τα μπαρ των Εξαρχήων ηδονικός ενυχτονόμουν, πίνων τον αγλέορα, συντόμως δε καταλήξας χασισοπότης και χαρμάνης να μη μπορώ να αποφιτήσω καθότι ήμουν ρεμάλι πλέον, μαστουρωμένος όλη μέρα και τη νύχτα μεθυσμένος.
Ώσπου έλαβαν τα νέα μια ιμέρα του Σεπτέμβρη, ότι ο μαιευτήρ πατήρ μου ασθενούσε βαρέως, εγκεφαλικόν υπέστη ενώ με χήραν στρατιωτηκου ιατρού, εν περιπτύξη εβρίσκετο ης την ιματιοθήκην του μαιευτηρίου.
Άρον άρον εκλήθη παρά την κλίνην του ψυχορραγώντος γεννήτορως και μαιευτήρως μου. Εκη, ο ασθενής μου αφηγηθη, ότι κατατρύχετο παιδιόθεν υπο εφιάλτας και υπο σκέψης και ιδέες αηδιαστικές, άκρως ενοχλητικές και για αυτό έγινε μουρντάρης και φιλήδονος πολύ, δια να ξεφύγη ... δεν μπορούσε παρά μόνο αν γαμούσε. Τούτο εσυνέβη διότι ο πατήρ του ητο επισης μαιευτήρ και ξεγέννησε τη μυτηρ του η οποία ητο μαία.
Εφιάλτας είχε με τον αιμάσωντα ομφάλιο λώρο να αποκόπτεται βιαίως και η μυτέρα του η μαία και γιαγιά δι εμένα, να πεθαίνει κατά τη γέννα, ενώ ο μαιευτήρ πατήρ του και παππούς δι εμένα, ξεγεννούσε τον μαιευτήρ πατήρ μου.
Όθεν απεκαλύφθη το οικογενηακό μας άλγος και εγώ τώρα τον φαύλο κύκλο σπάω, σπουδάζων ψυχολογίαν ώστε να μη χρειαστή να γίνω μαιευτήρ και να ξεγεννήσω ο ίδιος τον υιον μου και το στίγμα της φιλήδονης παθολογίας να διαιωνίσω. Ως ψυχολόγος μαιευτήρ θα εκμαιεύσω τα παιδικά τραύματα των υιών των ιατρών μαιευτήρων, ώστε να σταματήση το όνηδος αυτό, χρηστών οικογενηών οι υιοί, ενίοτε και οι κόραι να πηδούν και να πηδιούνται ασυστόλως, με χασίσια, τσιμπούκια, ναργιλέδες και ουίσκια!
Soni Ke Kala SEP2013