Σε αυτή τη φράση του Σκαρίμπα αποτυπώνεται η σουρεαλιστική ταυτότητα της ύπαρξής του και η επίμονη, εμμονική του εχθρότητα προς τη συμβατικότητα. Θυμόσοφος, οργισμένος, είρωνας, ανήσυχος, απροσκύνητος μέχρι την τελευταία στιγμή του, έγινε η φωνή τού κάθε ανθρώπου και ανάλογα με τις εποχές και τις συγκυρίες, λατρεύτηκε (στη δικτατορία), διαβάστηκε πολύ (στη μεταπολίτευση), ξεχάστηκε (τις τελευταίες δεκαετίες), αλλά παρέμεινε γοητευτικός και συγκινητικός για όσους απολαμβάνουν το χιούμορ και την ανελέητη γλώσσα του...
30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ Γ. ΣΚΑΡΙΜΠΑ
«Το τζαζ του Ευρίπου» ήταν για τον Σεφέρη η γραφή του Σκαρίμπα. Έτσι όπως η τζαζ, πειθαρχημένα άναρχος, αντικομφορμιστής και ανυπότακτος έμεινε ο μοναδικός αυτός λογοτέχνης μέχρι που πέθανε, το 1984, ένας σπουδαίος εκκεντρικός, χωρίς προηγούμενο και χωρίς συνέχεια....READ MORE...
Γιάννης Σκαρίμπας - Φαντασία
Νάναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί
προς έναν δρόμο φιδωτό που σβεί στα χάη,
και σένα του καπέλου σου πλατειά καί φανταιζί
κάποια κορδέλα του, τρελά να χαιρετάει.
Και νάν' σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά
γι' άστρα, τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων,
κι αυτός ο άνεμος τρελά-τρελά να μας σκουντά
όλο προς τη γραμμή των οριζόντων.
Κι όλο να λες, να λες, στα βάθη της νυκτός
για ένα – με γυάλινα πανιά – πλοίο που πάει
Όλο βαθιά, όλο βαθιά, όσο που πέφτει εκτός:
έξω απ' τον κύκλο των νερών – στα χάη.
Κι όλο να πνέει, να μας ωθεί αυτός ο άνεμος μαζί
πέρ' από τόπους και καιρούς, έως ότου – φως μου –
(καθώς τρελά θα χαιρετάει κείν' η κορδέλα η φανταιζί)
βγούμε απ' τήν τρικυμία αυτού του κόσμου . . .
Γιάννης Σκαρίμπας
από τή συλλογή ΟΥΛΑΛΟΥΜ
Εαυτούληδες
Ως ωραία ήταν μου απόψε η λύπη,
ήρθαν όλα σιωπηλά χωρίς πάθη
και με ήβραν –χωρίς κανέν’ να μου λείπει–
τα λάθη.
Κι ως τα γνώρισα όλα μου γύρω – μπραμ-πάφες
όλα κράταγαν, τρουμπέτες και βιόλες
–Εαυτούληδες που με βλέπαν, οι γκάφες
μου όλες.
Α!... τι θίασος λίγον τι από αλήτες
μουζικάντες μεθυσμένους και φάλτσους,
έτσι ως έμοιαζαν –με πρησμένες τις μύτες–
παλιάτσους.
Και τι έμπνευση να μου δώσουν τη βέργα
μπρος σε τρίποδα με κάντα μυστήρια,
όπου γράφονταν τ’ αποτυχημένα μου έργα
– εμβατήρια!
Α… τι έμπνευση!... Μαιτρ του φάλτσου γω πάντα,
με τη βέργα μου τώρα ψηλά –λέω– με τρόμους
νά, με δαύτη μου να παρελάσω τη μπάντα
στους δρόμους.
Κι ως πισώκωλα θα παγαίνω πατώντας,
μέσ’ σε κόρνα θα τα βροντούν και σαντούρια
οι παλιάτσοι μου –στον αέρα πηδώντας–
τα θούρια…
Φάλτσα εμβατήρια 1938
...Τα «λάθη» και οι «γκάφες» του ποιητή, όπου περιλαμβάνεται και το έργο του, προσωποποιούνται και συγκροτούν έναν «θίασο», ο οποίος χρίζει τον ποιητή μαέστρο του και, όλοι μαζί, παρελαύνουν στην πόλη. Ο «μαιτρ του φάλτσου» –ή «μαιτρ της γκάφας» ή «μαέστρος της κάθε στραβωμάρας» στο μυθιστόρημα Μαριάμπας (1935), ή «μαιτρ γκαφαδώρος» στο μυθιστόρημα Το Βατερλώ δυο γελοίων (1959)– είναι ένας σκαριμπικός τόπος που ταυτίζεται με το εσκεμμένο ψεύδος της καλλιτεχνικής δημιουργίας και διατρέχει όλο το έργο του Σκαρίμπα, ποιητικό και πεζογραφικό...ο μαιτρ του φαλτσου...clownerie
Γεννήθηκε 28 Σεπτεμβρίου του 1893 και «απόδρασε» στις 21 Ιανουαρίου του 1984. Έζησε στη Χαλκίδα. Κάτι τα «τρελά νερά» κάτι ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του, κάτι τα χρόνια που του έλαχαν, δημιούργησαν μια προσωπικότητα ικανή όχι μόνο να εισάγει υπερρεαλιστικά στοιχεία στη λογοτεχνία μας, αλλά και να βιώνει την πραγματικότητα με έναν ανάλογο τρόπο. Έγραψε ποίηση, πεζογραφία, θέατρο και κατάθεσε και μία δική του άποψη για τη σύγχρονη Ελληνική ιστορία. Όλα τα γραπτά του και όλη η ζωή του σημαδεύονται από μια αντιπαλότητα με τις παραδεκτές αξίες του νεοελληνικού πολιτισμού. Ταξίδεψε ελάχιστα, αλλά το μυαλό του έφευγε και η ψυχή του δεν βολευόταν πουθενά. Χρόνια μετά τον θάνατο του τα «τρελά νερά» εξακολουθούν να μας τον θυμίζουν...san-simera/giannis-skarimpas...Φυγη προς τα μπρος
