ΜΠΟΜΑΡΤΣΟ/ Bomarzo
Όταν μιλάμε για αργεντινικη λογοτεχνία, υπάρχει ένας βράχος που σκεπάζει τα πάντα στο μυαλό μας, είναι ο ογκόλιθος Μπόρχες. Ο τυφλός προφήτης είναι ο βαθμός γραφής μηδέν, η πυρηνική αναφορά, στη αργεντίνικη τέχνη του λόγου και γιατί όχι, όλης της ισπανόφωνης Αμερικής.
Όμως όχι. Όχι μόνο Μπόρχες.
Έχοντας ανακαλύψει εντελώς τυχαία το βιβλίο Bomarzo_ του Manuel_Mujica_Lainez. Λέω, τώρα όχι ΜΠΟΡΧΕΣ, ούτε Σαμπατο και Κορτάσαρ, τώρα υπάρχει ο άγνωστος Mανουέλ_Mουχίκα_Λάινες . Στο μυθιστόρημα Μπομαρτσο, ανατρέπει και ξεφεύγει από την Λατινο-αμερικανικότητα του και από ότι εμείς καταλαβαίνουμε και προσδοκούμε μ` αυτό το κλισέ. Ο Manuel_Mujica_Lainez στα μάτια μου γίνεται συνομιλητής εφάμιλλος και ισάξιος του Μπόρχες.
Σίγουρα δεν θα βρεθεί αυτό το ΜΠΟΜΑΡΤΣΟ_ στις λίστες με τα ευπωλητα.. Πόσοι γνωρίζουν αυτόν το συγγραφέα εκτός Αργεντινής;
Γιατί το ΜΠΟΜΑΡΤΣΟ, είναι ένα παλίμψηστο της Ιταλίας του 16ου αιώνα, ένας ποταμός με δεκάδες η και εκατοντάδες πρόσωπα, τόπους, γεγονότα, κεντημένα γύρω από τον κεντρικό ηρώα τον παραμορφωμένο δούκα του μπομαρτσο, Σαντρο Μπενεντέτο.
Νόμισα ότι ένα τέτοιο πόνημα θα ήταν έργο μιας ζωής, για να μάθω μετά ότι Manuel_Mujica_Lainez είναι πολυγραφότατος.
ΤΟ Bomarzo είναι τόπος. Υπαρκτός, τώρα και τότε. Μια Ιταλία ηφαιστειώδης, μια κοινωνία εκζήτησης, αναζήτησης, βίας και αμοραλισμού. Τέλειο σκηνικό, πλούσια τροφή για δημιουργική φαντασία για τον αργεντινό συγγραφέα. Το μπομαρτσο με το ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ του άρχοντα του, είναι εκεί και περιμένει τον αναγνώστη να γίνει μέρος του.
Α, χάρη σε μια καλή συγκυρία, το Bomartso- με διάλεξε, καθώς χάζευα στο παλαιοβιβλιοπωλείο ενός φίλου.
Δεν το έχω δει σε καμιά προθήκη βιβλιοπωλείου, στο ιντερνέτ δεν υπάρχει κριτική στα ελληνικά., στο κόσμο μου παραμένει παραγνωρισμένο. Σελ 600+. Εκδ. ΔΙΩΝΗ, σε μετάφραση ΣΙΔΕΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ [δύσκολο έργο, κατ` εμέ πετυχημένο]
Το ανεβάζω εδώ λοιπόν, άλλωστε είναι ένας λόγος που έφτιαξα αυτό την ιστοσελίδα, να ξεπληρώνω κάποιες χάρες που μου δόθηκαν. Βυθισμένος στο μικρόκοσμο μου (όπως οι πολλοί γύρω μου), προσπερνώ τερατουργικα Μπομάρτσα και τραγικούς ήρωες, όπως αναδύονται μέσα από τον κόσμο της λογοτεχνίας ... όταν τα πάρω είδηση είναι αργά…
Soni Ke Kala /Κ.Β.
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως οι βάσεις συμπεριφοράς εκείνη την εποχή ήταν πολύ διαφορετικές από τις σημερινές και αυτό που είναι καταδικαστέο στις μέρες μας δεν ήταν το 16ο αιώνα. Για παράδειγμα, ο πατέρας μου, οι παππούδες κι οι προπάπποι μου ήταν κοντοτιεροι έκανα το πόλεμο εμπόριο όπως άλλοι με το στάρι. Στολίζονταν σαν φασιανοί, σκεπάζονταν με πανοπλίες δουλευμένες από τους πιο φημιζόμενους τεχνίτες του μετάλλου αλλά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από επιδέξιοι έμποροι του πολέμου που νοίκιασαν την στρατιωτική τους πραμάτεια σ` αυτόν που έδινε τα περισσότερα. Κανένα πατριωτικό ιδανικό δεν οδηγούσε τις πράξεις τους και δεν έβρισκαν κακό να αλλάξουν σύμμαχο στη μέση μιας εκστρατείας, κατά που έγερνε η πολιτική ζυγαριά της προσφοράς και της ζήτησης…ΣΕΛ24
Λογοτεχνική ανάπλαση της ζωής ενός δούκα της ιταλικής Αναγέννησης, παθιασμένη και συγκινητική, μαγική και ποιητική αφήγηση ενός ολόκληρου κόσμου από πρίγκιπες, κοντοτιέρους, γελωτοποιούς, ζωγράφους και συγγραφείς, το «Μπομάρτσο» είναι το μεγαλειώδες έργο ενός από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της λεγόμενης «ενδιάμεσης γενιάς» της αργεντίνικης μυθιστοριογραφίας. Ο Μανουέλ Μουχίκα Λάινες βυθίζεται ανεπιφύλακτα στο υλικό της αφήγησης και, επιφορτισμένος ως συγγραφέας με τις ζωτικές του προτιμήσεις, με τα αισθητικά του γούστα και τους αγαπημένους του μύθους, καταφέρνει να φτιάξει μια αξιοθαύμαστη τοιχογραφία που ξεπερνάει το πλαίσιο του ιστορικού μυθιστορήματος για να μεταβληθεί στο λεπτομερές και διαυγές χρονικό ενός ολόκληρου πολιτισμού, μιας ολόκληρης εποχής, αυτής της Αναγέννησης. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)