ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ απο το Πριν, 10.11.2013)
...Τα παραδείγματα από τρεις χώρες της Λατινικής Αμερικής είναι πολύ ενδεικτικά για την επόμενη μέρα της ενημέρωσης στην Ελλάδα, αν περάσουν τα σχέδια καναλαρχών, Τρόικας και κυβέρνησης. 
Όταν έφτασε το ταξί στο κτίριο της κρατικής τηλεόρασης και του ραδιοφώνου στην πρωτεύουσα του Ισημερινού, το Κίτο, κατά την τελευταία μου επίσκεψη τον Μάιο του 2012, παρατηρώντας το, δεν ήξερα αν πρέπει να γελάσω ή να οργιστώ φέρνοντας στο μυαλό μου την πολεμική της αντιπολίτευσης που κατήγγειλε την κυβέρνηση του αριστερού προέδρου Ραφαέλ Κορέα ότι δημιουργεί στην ενημέρωση κολχόζ και σοβχόζ, κατά τα πρότυπα της Σοβιετικής Ένωσης, επειδή τόλμησε να δημιουργήσει δημόσια ΜΜΕ. Ένας θεσμός που ισχύει σε όλη την Δυτική Ευρώπη. Προς μεγάλη μου έκπληξη (κι απογοήτευση, κατά κάποιον τρόπο) η περίφημη έδρα των σοβχόζ και κολχόζ περισσότερο έμοιαζε με τα γραφεία μιας μικρής εφημερίδας παρά με τα δυσθεώρητα και ογκώδη, ομοιόμορφα κτίρια που δέσποζαν στις πρωτεύουσες του λεγόμενου υπαρκτού, φιλοξενώντας τα γραφεία κομματικών εφημερίδων και κρατικών ραδιοτηλεοράσεων. Τα δε ποσοστά τηλεθέασης και ακροαματικότητας προκαλούσαν την ίδια …απογοήτευση: σταθερά μονοψήφια, τείνοντας μάλιστα περισσότερο στο κάτω άκρο της πρώτης δεκάδας παρά στο πάνω! Τα τηλεοπτικά κανάλια δε, που συγκέντρωναν την υψηλότερη τηλεθέαση ήταν τόσο εμπαθή κατά του Κορέα, ώστε σε ωθούσαν να επιλέξεις το ισπανόφωνο CNN για ενημέρωση, που φάνταζε σαν όαση αντικειμενικότητας.
.... Καθόλου τυχαίο δεν είναι το ότι από τη Βενεζουέλα ξεκίνησε το μοναδικό για τα δεδομένα της Λατινικής Αμερικής εγχείρημα του δικτύου Tele Sur το οποίο στόχευε όχι μόνο στην ενοποίηση της Λατινικής Αμερικής αλλά και στην δημιουργία ενός Μέσου, υψηλών δημοσιογραφικών και τεχνικών απαιτήσεων, που θα είναι πιο αντικειμενικό από τα Μέσα των Λατινοαμερικάνων βαρόνων. Το τόλμημα του Τσάβες, που έχει στεφτεί με μεγάλη επιτυχία δεν προκάλεσε ένα βαθύ ρήγμα μόνο στην βορειο-αμερικάνικη παράδοση που ακολουθεί κατά πόδας η Νότια Αμερική, βάσει της οποίας κάθε κρατική ιδιοκτησία στα Μέσα ισοδυναμεί με διαστρέβλωση της ενημέρωσης... Κυρίως ανέτρεψε το status που διαμόρφωσε η δεκαετία του ’90 στην Λατινική Αμερική, που μπορεί να ήταν μια “χαμένη δεκαετία” για τους λαούς, ήταν όμως μια “κερδισμένη δεκαετία” για τον καπιταλισμό και τους ιδιοκτήτες της ενημέρωσης.
Άνισα κατανεμημένος πλούτος και ενημέρωση
ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΠΟΛΥΦΩΝΙΑΣ
...Στην Ελλάδα το μαύρο που επέβαλε η κυβέρνηση στην ΕΡΤ τον Ιούνιο κι οι χειροπέδες το Νοέμβριο άμεσα υπηρετούσε τον στόχο κάλυψης του αριθμού απολύσεων που ζητούσε η Τρόικα. Μακροπρόθεσμα ωστόσο δύο ήταν οι στόχοι: Ο πρώτος ήταν να περάσει στην ιστορία ένα καθεστώς αντικειμενικότητας και ανεξαρτησίας που εξασφάλιζε το καθεστώς της μονιμότητας των υπαλλήλων της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, σε βαθμό ακόμη κι η συνήθης διευθυντική τρομοκρατία να πέφτει στο κενό μπροστά στην δημοσιογραφική δεοντολογία. Ο δεύτερος στόχος ήταν να μπορέσει η εν εξελίξει και καθόλου ομαλή αναμόρφωση του εκδοτικού τοπίου να περιλαμβάνει μεγαλύτερα μερίδια τηλεθέασης και ακροαματικότητας (και κατά συνέπεια διαφημιστικής δαπάνης) για τους ιδιώτες. Για πόσο καιρό μπορείς να έχεις στη μνήμη του ραδιοφώνου την ΕΡΑ χωρίς να μεταδίδει τίποτε; Κάποια στιγμή θα πατήσεις παρατεταμένα το πλήκτρο της απομνημόνευσης σε έναν ιδιωτικό ραδιοσταθμό κι ας μην είναι η καλύτερη επιλογή....jpg)
Μάννα εξ ουρανού για τους ιδιώτες θα είναι και το επικείμενο κλείσιμο, αν όχι όλων, των περισσότερων τουλάχιστον δημοτικών ραδιοσταθμών, στο πλαίσιο του εξορθολογισμού των οικονομικών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι 700 εργαζόμενοι που θα πεταχτούν στον δρόμο θα είναι το θυσίασμα στην πολιτική συμμαχιών του Σαμαρά και του Βενιζέλου με τους επαρχιακούς και περιφερειακούς εκδότες που κατά κανόνα είναι βουτηγμένοι στην διαπλοκή και έρμαια μικροσυμφερόντων...
Με το κλείσιμο όμως των δημοτικών ραδιοφώνων κλείνει και μία εποχή που άνοιξε το 1987 όταν οι ραδιοσταθμοί των δημάρχων Αθήνας Μ. Έβερτ και Πειραιά Α. Ανδριανόπουλος, 9,84 και 90,6 αντίστοιχα, μετατρέπονταν σε πολιορκητικούς κριούς για να εισέλθουν οι ιδιώτες στο χώρο της ηλεκτρονικής ενημέρωσης, σπάζοντας το περίφημο “μονοπώλιο της κρατικής” με έναν τόσο άναρχο και χαοτικό τρόπο που θα ζήλευαν ακόμη κι οι χρυσοθήρες της Άγριας Δύσης. Όποιος πρόλαβε πήρε (συχνότητα) κι όπου βρήκε έκατσε… Ήταν η εποχή που ο καπιταλισμός πρόσφερε αφειδώλευτα και αχρεωστήτως αυταπάτες πολυφωνίας. Ο κύκλος όμως που ανοίγει τώρα στην ενημέρωση πάνω στα συντρίμμια του επιχειρηματικού χάρτη της τελευταίας 25ετίας, όπως μαρτυρούν οι ιλιγγιώδεις ζημιές τηλεοράσεων και εκδοτικών ομίλων, θα έχει μια πληροφόρηση πολύ πιο αυστηρά ελεγχόμενη, που θα τείνει να είναι μονοπωλιακή.
Αντίθετα με ό,τι επικαλούνται κυβέρνηση και Τρόικα για τους δικηγόρους, τους μηχανικούς, τους φαρμακοποιούς κι άλλους ελεύθερους επαγγελματίες, το επάγγελμα του εκδότη θα κλείσει …ερμητικά με τις αποφάσεις που λαμβάνονται. Το δε επάγγελμα του δημοσιογράφου θα απαγορεύεται για τα χαμηλά εισοδήματα και θα υπάγεται πλήρως στην διεύθυνση και την εξουσία: πολιτική ή τραπεζική. Οι σταθμοί και τα κανάλια θα είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με σήμερα κι η είδηση πολύ πιο ελεγχόμενη, καθώς θα υπαγορεύεται από την υπόγεια κι εξόφθαλμη συνδιαλλαγή των εκδοτών με την πολιτική εξουσία. Η λατινοαμερικανοποίηση της ενημέρωσης σε όλο της το μεγαλείο.
Γι’ αυτό έκλεισαν την ΕΡΤ!
READ MORE---> leonidas vatikiotis.wordpress.com/2013/11/10