Ενρίκο Μπερλινγκουέρ (1922 - 11 Ιουνίου 1984): Η ηθική διάσταση στην κρίση της πολιτικής
2013-08-05 16:44
Οι κλασικές επισημάνσεις για την πολιτική κρίση του Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, σε μιά ιστορική συνέντευξη που δόθηκε στον Εουτζένιο Σκάλφαρι της εφημερίδας "Ρεπούμπλικα" (28 Ιουλίου 1981). Aλήθεια, δεν μοιάζει σαν να δόθηκε χθές ;
<<ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΤΗ! ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΤΑ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 2013.ΜΕ ΤΟ ΜΕΣΤΟ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΛΟΓΟ ΤΟΥ, ΠΑΙΡΝΩ ΒΑΘΙΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΠΟΣΤΑΡΩ ΕΔΩ. >> [soni kekala]
Μεταφρασμένη στα Ελληνικά απο τον Στάθη Λουκά, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Αυγή" (02/04/2010) και αναδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα Ecoleft. Μόλις συμπληρώθηκαν 29 χρόνια από τον πρόωρο θάνατο του ηγέτη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ενός από τους πιό ξεχωριστούς και πιό σημαντικούς πολιτικούς της Ευρώπης στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Η επέτειος είναι μια ευκαιρία να γίνουν και πάλι αντικείμενο προβληματισμού, λησμονημένες ιδέες που περιέχονται σ' εκείνη τη συνέντευξη. 
...Δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε τα μοντέλα του σοσιαλισμού που πραγματοποιήθηκαν μέχρι τώρα, απορρίπτουμε τον κεντρικό προγραμματισμό της οικονομίας, νομίζουμε ότι η αγορά μπορεί να έχει ουσιαστικό ρόλο, ότι η ατομική πρωτοβουλία είναι αναντικατάστατη, ότι η ιδιωτική επιχείρηση έχει δικό της χώρο και ότι μπορεί να διατηρήσει δικό της, σημαντικό ρόλο. Όμως είμαστε πεπεισμένοι ότι όλες αυτές οι πραγματικότητες δεν λειτουργούν πια μέσα στις καπιταλιστικές μορφές...
...Η ηθική διάσταση της κρίσης της πολιτικής δεν εξαντλείται στο γεγονός ότι, επειδή υπάρχουν κλέφτες, διεφθαρμένοι, καταχραστές στις υψηλές σφαίρες της πολιτικής και της δημόσιας διοίκησης, πρέπει να ξεσκεπαστούν, να καταγγελθούν και να πάνε φυλακή. Η ηθική διάσταση της κρίσης της πολιτικής, στην Ιταλία, σήμερα, είναι αδιαχώριστη από την κατάληψη του κράτους εκ μέρους των κυβερνητικών κομμάτων και των ρευμάτων τους, είναι αδιαχώριστη από τον πόλεμο μεταξύ διαφόρων ομάδων, είναι αδιαχώριστη από την τρέχουσα αντίληψη για την πολιτική και τις μεθόδους διακυβέρνησης, που απλώς πρέπει να εγκαταλειφθούν και να ξεπεραστούν...